Griegu antiguu [Ἀρχαία] Ἑλληνική / [Arkhaía] Ellēnikḗ' | |
---|---|
Rexón | Este del Mediterraneu |
Falantes | Llingua muerta, dio llugar a la koiné na dómina helenística, *usada en
humanidaes pa estudiu (principalmente traducción y llectura) |
Familia | Indoeuropéu Greco-Armeniu (?) |
Estatus oficial | |
Oficial en | Nengún país |
Reguláu por | Nun ta reguláu |
Códigos | |
ISO 639-1 | nengún |
ISO 639-2 | grc
|
ISO 639-3 | grc
|
Estensión del griegu antiguu |
El griegu antiguu (autoglotónimu: [Ἀρχαία] Ἑλληνική, [Arkhaía] Hellēnikḗ) refierese al conxuntu de variedaes de griegu qu'esistieron mientres la Dómina Arcaica (sieglu IX e.C. – sieglu VI e.C. ) hasta la Dómina Clásica (sieglu V e.C. – sieglu IV e.C. ) na Antigua Grecia. Tamién s'usa'l términu pa referise al griegu clásicu.
El griegu antiguu ye'l llinguaxe de les obres de Homero, incluyendo la Ilíada y la Odisea, y d'otros trabayos de la lliteratura y filosofía griegues.
Tuvo'l so orixe nes emigraciones d'indoeuropeos que s'asitiaron na península balcánica hacia l'añu 2000 e.C. Estos emigraron escontra les fértiles tierres del Sur y asitiáronse en delles rexones de Grecia, onde apaecieron distintes dialeutos, los cuatro principales fueron el arcadio-chipriota, el dóricu, eólicu y xónicu.[ensin referencies]